Kaka Mairo tsohuwar dattijuwa mai murya irin ta ƙwarƙwasa, ta koma ta hana kanta bacci. Zuciyarta na ci gaba da tafasa da zafin ɓacin rai da rashin yarda idan aka ce mutum ya ɓace cikin iska, ita dai bata yarda da hakan ba.
"Kashifa zata dawo itta ce Kashifa… mai tsalle tsalle da dariya kamar kurege. wane iska zai ɗauke ta?”
A daren nan ne, aka ji Kaka Mairo tana kuka har cikin dare, tana rugumowa zaninta kamar tana taƙama da abin da ya fi ƙarfin zuciya:
“Na raini Kashifa tun tana jaririya tasha nonon Zainabu a hannu na ina za ta je? Ai idan rijiya ta haɗiye ta, to ni zan buɗe ta da karfin soyayya ta!”
Dattawan kauye sun rinka shigowa suna lallashi, amma Kaka Mairo ta ƙi daina kuka. H
har wani lokaci ma ana jin ta tana kuka cikin bacci tana cewa:
“Wayyo Kashifata... mangoro ne ya cinye min ranki.”
Tana jin kamar iska ce ke ɗaga ta, tana tura ta gaba, tana shawagi da ita cikin wani sarari mai duhu da shiru da farko ta cigaba da gudu kamar ba zata tsaya ba sai dai kwatsam… ba motsi shiru.
Kashifa ta tsaya cak! tana juyawa da hanzari, tana fuskantar baya da idon tsoro.
“ Fatu?” “Kaka Mairo?”
ta ɗaga murya da ƙarfi, tana fatan jin amsarsu.
"Fatu Kaka Mairo! ku juyo mana! na tsaya!”
amma babu motsi babu amsa.
Sautin muryarsu da suka rika kiranta a baya kamar an ɗora su a cikin mafarki suna ƙarewa a hankali kamar sautin ƙaho a cikin iska mai nauyi.
Ta cigaba da juyawa, sai idonta ya sauka akan wani katanga — dogo, baki, ba kofa, ba hanya. Tsaye kamar an dasa shi domin raba duniya biyu ta ruga da gudu tana faduwa tana miƙewa, tana ƙoƙarin hawa, amma babu mafita yana da sanyi kamar dutse, kuma yana da ƙamshi irin na kura da tarihin da aka manta.
Ta fashe da kuka “Wayyo Allah… me na shiga haka?”
Tana duba ƙafarta… sai ta hango yatsarta tana zubar da jini takalmin dama ya ɓace tun tana gudu, sai ƙafar ta shiga cikin wani karan dutse mai kaifi. Idonta ya cika da hawaye, zuciyarta na bugu kamar gangar yaki.
“Fatu Kaka Mairo ! ku ceto ni mana! Ku dawooo!”Sai dai komai ya koma shiru.
Duhu ya ƙara cika sararin da take ciki. Sai iska mai kaɗan, mai ɗauke da ƙamshin ganyen da aka binne shekara da shekara… tana shawagi tana yi mata ƙara kamar ana furta sunanta daga wani gefe:
“Kaaashiiiifaaa… Kaashiiiifaaa…”
Kashifa ta sunkuyar da kai, ta runtse idonta da karfi, tana faɗin: “In mutu zan mutu, amma wallahi ba zan ƙyale ruwan mangoro ba…”
sai idonta ya fara “raina fata” kamar yadda kika ce sai ta gane cewa mangoro ba zai cece ta ba!
Ga wata ƙawata don wannan sashin da kika buƙata yanzu ne Kashifa ta tsaya cak! tsintar kanta tayi a cikin duhu da shiru mai nauyi ba motsin Fatu , ba muryar kaka Mairo sai kawai karar zuciyarta tana bugawa kamar ta buga ganga.
Ta juya tana kiran su da rawar murya:
“Fatu ! Kaka Mairo ! ku fito wallahi ba zan sake sata mangoro ba!”
Amma babu wanda ya amsa — sai murya ta fara ƙarewa cikin tsoro mai cike da nadama.
Tana kallon hanya... sai ga doguwar katanga mai duhu da duwatsun ƙaya — babu inda za ta tsallake idanun ta suka cika da hawaye.
Sai gashi iska ta fara kaɗawa — iska mai ɗauke da ƙura da ƙarar guguwa kamar tana kuka. Sai kuma muryar iska na kiran sunanta a hankali:
“Kaashiiifaaa... Kaashiiiifaaa...”
Tsoro ya mamaye ta kamar ruwa hannunta na rawa, ta kalla ƙafarta takalmin hagu ya ɓace, kuma akwai jinin yatsarta yana gangarowa cikin ƙasa mai taushi nan take rai ya fara raina fata.
jama'a a kawo mata agaji..........
Guguwar ta tunkaro da hayaniya, tana huci kamar ta fito daga bakin wuta tsaye Kashifa ke yi kamar wacce aka dasa, hannunta na rawar sanyi da tsoro sai numfashinta ya tsaya cak lokacin da iska ta zazzage ta — kamar abu ne ya fizge ta daga ƙafafunta.
ta yi ƙara!
Ta yi yunkurin riƙe wani dutse — amma kafin ta kai, iska ta ɗauketa gaba da huci, ta fado da ƙarfi — sai kuma shiru... ta sume.
Lokacin da ta buɗe ido, sai ta tsinci kanta a cikin wani daji babba, baƙi, mai girma kamar ba zai ƙare ba komai shiru babu rana, babu wata, babu haske hatta tafin hannunta bata iya gani kamar ta faɗo cikin wani wuri da ba a taɓa rayuwa a ciki ba zuciyarta na bugawa kamar ana busa gangar faɗa.
Ta miƙe a hankali, tana jiyo karar ruwan da yake zuba daga wani nesa amma babu inda ta san ko tana gab da ruwa ne, ko ma wata halitta ce ke shan jini
“Wayyo Allah... idan na fita daga nan wallahi zan bar mangoro har abada...”
Kashifa na ƙoƙarin miƙewa, amma ƙafarta na rawa, zuciyarta na jijjiga kamar za ta tsinke ta runtse ido amma ba ta jin komai sai wani irin murya ba na mutum ba, ba na dabba ba kamar ana jan karan itace a cikin ƙasa, yana karadawa a cikin kunnenta:
“Kaaa...shiiii...faa...” ta bude ido da sauri!
sai taga wani haske... yana tashi kamar harshen wuta amma ba wuta ba ce, hasken yana motsi ne, yana yi kamar yana kiranta.
tayi baya amma sai itacen da ke bayanta ya fara girma ba kamar yadda itatuwa ke girma ba a'a, yana tashi kamar an hura iska a cikin sa!
Ta juyo gefe sai ta ga wani inuwa mai siffar mutum, amma ba ya da fuska kamar guguwa, yana tafiya ba da ƙafa, yana shawagi a cikin inuwa.
Kashifa ta narke a ƙasa, idonta ya rufe da hawaye — ta yi ƙoƙarin kiran "kaka Mairo", sai muryarta ta bace sai gashi... wani sanyi ya hura a cikin kunnenta, da murya mai zurfi:
“Na dade da jiranki, Kashifa…”
“Duk wanda ya zo nan, baya fita da rai muna kashinsa… muna sha jinin sa!”
Wannan kalmar ce ta fito daga muryar da ta kama tsakanin murya da ƙara murya ce da ba ta da asali, ba mace ba namiji, kamar wata ƙwakwalwa ce ke magana daga waje.
“ki duba bayanki "zuciyar Kashifa ta fara dukan duniya hannunta na rawa, jikinta na yamutsewa, amma ta juya... a hankali kamar ta san ba alheri ke jiranta.
Idanunta suka sauka a kan haske mai cike da sirri da tsoro, ya bazu kamar walkiya, ya bayyana fuskoki daban-daban: wasu kamar su mutane ne, wasu kuwa kamar su bayin wuta fuskokin da babu murmushi ko rai, idanunsu fari-fari, baki cike da jini suna kallonta... suna yinta da ido guda kamar za su shanye ta.
Zuciyarta ta daki numfashi hannayenta suka yi sanyi harƙoƙin jikinta suka tsinke.
“me ke faruwa a nan?” ta furta da sassanyar murya, cikin kuka da tsoro.
Sai wata murya mai taushi amma mai girgiza zuciya ta dawo, wadda ke da ƙamshin mutuwa da duhu “yanzu zan faɗa miki dalilin da ya sa kika zo nan…” aljanin ya tsaya
Idanunsa sun yi jajayen wuta kamar gawayi da aka hura, sannan yana kallonta ba tare da motsi ba.
"zauna..."
Ya faɗa da wata murya mai ƙarfi amma mai sa zuciya ta tsaya "na baki labari—na shekarun baya… shekaru ɗari uku da suka wuce."
wani ƙwarya ya bayyana a gabanta – ba ta san daga ina ba sai ruwa mai kama da madubi ya fara bayyana a ciki.
"Kalli…"
Kashifa ta ƙasa da idanu. Sai ta fara ganin wani kauye… tsohon kauye, ginin ƙasa, mutane na dariya, yara na wasa "wannan... Tsuntsuwa ce."
nuryarsa ta faɗa cikin siririyar murya, kamar iska mai shigowa ta tagar dare.
"Shekaru ɗari uku da suka wuce, kauyen nan cike yake da albarka amfanin gona, mutane masu kyau amma..."ya ɗan tsaya.
"...sai soyayya ta haifar da ƙiyayya mugunta ta bijiro daga zuciyar mace ɗaya budurwa... mai kishi da bakar zuciya." sai hoton ya sauya an ga wata mace kyakkyawa, tana tare da wani saurayi da wata yarinya sai murya ta faɗa da ƙara:
"Kishinta da bakar zuciyarta ya jawo jini ya zubo a ƙasar nan ta kira wani abu da ba mutum ba… kuma ta bude ƙofa da ba a kamata ba."
wani haske ya sake ɓallewa daga ƙwaryar sai hazo ya rufe komai, sannan aljanin ya ce:
"tun daga ranar, kauyen nan ya zama maɓoyar baƙin sirri duk wanda ya shiga ba tare da kiran izini ba—bai fita da rai."
Ya kalli Kashifa da ido guda,
"kuma ke… kin zo da zuciya iri ɗaya da tata."
Aljanin ya ƙara matsowa kusa da Kashifa, murya na rawa kamar iska mai sanyi daga ƙasa:
"Waccan matar… ita ce farko tana da kyawun da ke ɓoye mummunan zuciya wani irin bala’i ta jawo mana?"
Sai ƙwaryar da Kashifa ke kallo ta sake nuna hoto:
Ana ganin wata budurwa cikin kaya na asiri, tana dariya yayin da yara ke zagaye da ita suna wasa. Yaran sun fito a siffar majizai – mutane amma masu ƙarfi da annuri – ƙwayar idonsu na haske kamar taurari.
"Su ne danginmu – zuriyarmu, tsarkaka. amma ita…"
Muryarsa ta dushe cikin bacin rai.
"...ta kashe su da gangan."
"Ta janyo su kusa da ita, cikin wasa da ƙarya. Ta tara su a bakin rijiyar ɗibo ruwa, inda ta ɓoye wani hadin sihiri da ba a faɗa ba."
Sai aka nuna yadda ta dora majizan a ƙasa, ta zubo musu wani ruwa da ke ƙone jiki. Sai kiran larabci da ba a fahimta ba ya fara fitowa daga bakinta.
"Ta kunne musu wuta… a cikin rijiyar nan."
"Jikinsu ya kone, ruhinsu ya ɗaki cikin ƙasa. Amma ba su mutu gaba ɗaya ba – sai dai aka mayar da su zuwa Aljanun da ba su da salama mu…" ya nuna kansa.
"Mu ne."
Duhu ya cika gun sauti ya fara birkicewa a cikin kunnen Kashifa zuciyarta na bugu sai kuma ya ce cikin ƙasa da murya mai nauyi:
"Zan nuna miki komai amma daga yanzu... ke ba 'yar jiki bace ke 'yar tarihin ne."
"Itace… ita da mijinta suka kafa kauyen Tsuntsuwa,"
Aljanin ya ce, yana duban Kashifa da idanuwansa masu ƙona zuciya "sun zo da baƙin shiri, tare da murmushin shaidanu Sun ci amanar girmamawa da karɓa tare da kalmomin ƙarya da soya zuciya, suka ɗaura tushe na kauyen da laifi, suka jefa mana ɗariƙa mai jini."
Sannan sautin ƙwaryar da Kashifa ke kalla ya fara sauyawa an fara ganin tsohon zamani:
mata da yara sun taru a bakin rijiyar kauyen, wasu na wasa, wasu na diban ruwa, wasu na shagali da dariya.
"Sai ga ita... da mijinta... da shaidanci a zuciya."
Sai aka nuna ta cikin baƙin mayafi, hannunta riƙe da kwanon zinariya mai ƙyalli, tana kiran mutanen kauyen da kira mai ruɗi a haka suka taru. Sai mijinta ya jingina da itacen rijiya yana dariya, kamar bashi da hannu a cikin shirin.
"Suka tarwatsa mu."
"Ta ƙona matanmu da 'ya'yanmu da suka taru a bakin rijiya. Ta zubo musu ruwan sihiri, ta kunna wuta daga ƙarƙashin ƙasa – wutar da bata mutuwa."
Sai murmushin baƙin ciki ya bayyana a fuskar Aljanin.
"Daga wannan rana, iyayenmu suka ɗauki alkawari: duk wanda ya kusanci rijiyar nan… zai sha jini zai zama ragon fansa mun ɗora tarihin azaba a kan rijiyar nan – mun jirkita shi cikin duhu da yaji."
Sai ya matso kusa da Kashifa:
NARNAH KANWAR SOJA ✍️
CDuk suna cikin farin ciki marar misaltuwa, kowa na murnar dawowar John, wanda yanzu ya koma Munir, cikin addinin Musulunci. fuskar Maryam cike take da annashuwa, tana ta mikewa da saukowa, tana godiya ga Allah da ya bude masa idon zuciya.
"Sannu Munir, mun yi matukar farin ciki da ka samu wannan haske," ta furta da murya mai taushi cike da jin dadi.
Abokai suka taru, suna rungumar Munir, wasu na hawaye suna zuba saboda wannan canjin da ya yi na rayuwa. Ado ya ce cikin murna, "Labarin Kashifa ya koya mana darasi mai mahimmanci, yafiya da fahimtar juna su ne mabuɗin zaman lafiya."
Sai aka ji wani daga cikin su na cewa, "Munir, yanzu kana da sabuwar rayuwa, za mu tsaya tare da kai a kowanne lokaci."
A cikin wannan yanayi na farin ciki da godiya, an shirya daukar su a cikin trailer zuwa wani sabon wuri — wurin da za su fara sabon babi na rayuwarsu, da cikakken sabo da tsarkin zuciya.
Maryam da Munir, suna zaune tare a cikin trailer, suna kallon juna da murmushi, suna jin dadin wannan sabon farawa da Allah Ya basu.
-
Bayan mintuna arba’in da tirelar ta fara tafiya, sai muka ji ana harbi da farko mun ɗauka ƴan sanda ne ko jami’an bincike amma harbin ya wuce ƙima. Tirelar ta tsaya cak wani daga cikin masu raka mu daga baya ya ce da karfi, "ƴan bindiga ne! masu garkuwa da mutane!"
Cikin kwantenan, su Maryam da John sun fara kuka a shiru. Ihsan ta kulle baki da hannunta, tana juyi kamar mai jiri. Fuskar ta cike da damuwa da tsoro.
“Wannan ba aikin gwamnati bane,” Ado ya ci gaba da bayani, “waɗanda suka tare tirelar ƙungiyar masu safarar mutane ce, waɗanda ke sayar da ƴan gudun hijira kamar kaya. Suka ce daga cikinmu za su ɗauki guda biyu su kai Oman don su saida sauran idan har suna da kuɗi ko an biyansu, za su tsallake.”
Duk mun tsaya a cikin rashin tabbaci da firgici. Sai ga Maryam da John cikin kuka, suna rabuwa da sauran ƙawayensu da ƙanƙancewar zuciya. Wasu daga cikinmu suna ta addu'a cikin zuciya, suna roƙon Allah ya cetar da su.
Maryam ta rungumi Isham da ƙarfi, hawaye na zuba daga idon ta. "Munir, za mu tsira, za mu haɗu da iyayenmu, mu rayu cikin salama," ta furta da ƙarfi da ƙoƙarin kwantar da hankali.
Munir kuwa, duk da tsoron da ke ransa, ya murmusa ƙanƙanta. "Insha Allah, Maryam, ba za su raba mu ba. Zan kiyaye ki har abada."
Sai dai kuma, dukkanmu mun san cewa wannan rana za ta kasance jarabawa mai girma ga zuciyarmu da ƙarfinsu.
Ihsan da Ado suna kiransu da ƙarfi, suna ta kiran sunayensu cikin damuwa da kuka. Amma a cikin ƙwantenan, Maryam da John sun riga sun tsaya, sun rufe idonsu da hannu suna ihu, kamar mutane biyu da zuciyarsu ke ƙaryewa a hankali.
Sai aka fisge su daga ƙungiyar, aka ɗaga su cikin ƙarfin hali, ba tare da wata tausayawa ba. "Ku bar su, babu wanda zai ceci su," wani daga masu garkuwa da mutane ya ce da tsanani.
Maryam ta yi ƙoƙarin riƙe John, amma an raba su kamar yara masu laifi. "Munir! Munir! Kada ka bar ni! Kada ka bar ni!" ta yi ihu har cikin ƙwairo, ƙarfin zuciyarta ya fara raguwa kamar ruwa mai zuba daga tafki.
John kuwa, ya rike hannun Maryam ƙoƙarin nuna ƙarfin hali, amma hawaye sun fara kwarara daga idonsa, ya yi ƙoƙarin cewa, "Maryam, za mu tsira, kada ki yi kuka…" Amma sautin muryarsa ya tsaya, ya zama kamar ƙamshin iska mai saurin shuɗewa.
Mun tsaya a wajen hanya, cikin azaba da baƙin ciki, muna ganin yadda suka tafi daga garemu, amma zuciyarmu na karyewa. Wani lokaci zuciyar mutum ta fi jikin sa nauyi, mu kuwa mun ji kamar an fasa zuciyarmu da ƙarfin zafi.
Mun tsallake checkpoint ɗin cikin wahala da tsoro, numfashin mu na matsewa, zuciyoyin mu na cike da fargaba da rashin tabbas. Amma cikin duk wannan bakin ciki, sai muka haɗa ƙarfi da addu’a, muna roƙon Allah ya kawo ƙarshen wannan duhu, ya ba mu damar haɗuwa da ƙawayenmu cikin salama.
Hawaye sun zuba daga idon kowa, ba wai kawai saboda baƙin ciki ba, har ma saboda ƙarfin soyayya da bege da muka ɗauka a zuciyarmu.
b SUKE KARATU KAR KU MANTA CEWA JOHN NA BAMU LABARIN KASHIFA NE
INDA SABON SALO YA SHIGO LABARIN DA CEWA IHSAN DA ADO MA'AURATA NE SUNA BAWA YARAN SU LABARIN BAYAN WATA LITTLE YAZID DA IMAN .
“Bayan iyayenmu sun dauki alkawarin fansa, kowanne mai rai ya zama makami rijiyar nan ta koma harami – hanyar da ba a wucewa, kuma duk wanda ya kusanci, sai ya zama abin hadaya “sai lokaci ya ja, shekara ta rika bin shekara… har wani abu ya faru."
Aljanin ya runtse idanu, yana cigaba da magana da murya mai nisa kamar yana tuna wani lokaci mai tsayi:
“Mu biyu ne muka tsira daga wutar fansar da ta cinye rayuka daa yar uwata… mai tsarki ce. zuciyarta ta daina amsar ƙiyayya tana mafarkin wata rana mu zauna da mutane ba tare da jini ko tsoro ba.”
“Kwatsam… sai muka samu labari game da addinin Musulunci.” “mun ji ana kiran sallah. mun ji ana karanta Qur’ani mun ga wata rana ta bayyana cikin duhun zuciyarmu zuciyarmu ta girgiza. mun nemi ilimi mun gane gaskiya.”
Sai ya shafi ƙasa da yatsansa, yana fadin:
“Zuciyarmu ta yafe mun daina sa rai a cikin fansa mun bar rijiyar nan ba wai domin mun mance ba, sai domin mun gane: ba kowa ne ya cancanci azaba ba.”
“Iyayenmu sun mutu cikin ƙiyayya amma mu… muna rayuwa cikin gafara.” ya kalli Kashifa da ido mai tsanani amma cike da natsuwa:
“To me ke kawo ki rijiyar da ta haɗa tarihi da jini da adalci? Kin zo ne da ruɗi… ko da gaskiya?”
Aljanin ya kalli Kashifa da ido masu bayyana ciwon tarihi, yana fadin:
"Lokacin da aka haife ki... ne muka fara ganin haske muka fara jin cewa wata rana za mu zauna cikin zaman lafiya da 'yan Adam. amma ke ba zaki gane ba."
ya ja numfashi, kamar yana kokarin cin nasara akan zafin zuciyarsa "shin kin san me ya faru bayan mutane sun daina zuwa hanyar rijiyar nan?"
"Baba na... sarkin aljanu, wanda ya sha jinin dubban mutane saboda ƙiyayya, ya fusata ya fusata ƙwarai yana ganin ana mantawa da azabar da muka sha, yana ganin ana kushe fansar da iyayenmu suka yi."
"A dare daya... ya fantasma kauyen."
muryarsa ta sauya, ta koma kamar tana zuwa daga ƙasa mai zurfi "duk wanda ya gan shi... sai ya sha jinin sa, ya mutu babu wanda ya tsira shi ne ya kashe baban ki shi ne ya cinna wa mamanki wuta." ya runtse ido, yana fadin da duka takaici da nadama:
"A ƙarshe... ya dawo cikin rijiyar da kansa ya nutsa ya mutu."
"Yanzu rijiyar nan tana rike da sirrin mutuwar sa da sirrin zurfin ki saboda ke… ke ce ’yar wanda aka kashe, ’yar wacce aka ƙone kuma ke ce kaɗai da za ta iya komawa bakin wannan